جنبش فوتوریسم (آینده نگری) یکی از جنبش‌های هنری اوایل قرن بیستم بود. مرکز این جنبش در ایتالیا بود و در کشورهای دیگر از جمله روسیه نیز فعالیت داشتند. فوتوریست‌ها در بسیاری از زمینه‌ها مانند ادبیات، نقاشی، مجسمه‌سازی، سفالگری، تئاتر، موسیقی، معماری و حتی آشپزی فعالیت داشته‌اند اما عمده تأثیر آن‌ها در نقاشی خود را نشان داد. فیلیپو توماسو مارینتی با بیانیه فوتوریسم را در سال ۱۹۰۹ در روزنامه فیگارو منتشر کرد و فعالیت جنبش را رسماً آغاز کرد. در آن بیانیه مارینتی نوشته بود که فوتوریست‌ها از هنر بیزارند و دغدغه‌های اصلی این جنبش سرعت و تکنولوژی است

زمان و حرکت در جنبش فوتوریسم (آینده نگری) : حرکت ضمنی در هنر
در ابتدای قرن بیستم تغییرات سریعی در زندگی مردم پدید آمد، از جمله وسایل حمل و نقل همانند ماشین، قطار و کشتی‌های اقیانوس پیما سرعت را به زندگی مردم آورد. هنرمندان مدرن نیز درصدد آمدند تا این تغییرات را در هنر وارد کنند اما آن‌ها برای این کار نمی‌توانستند از روش‌های قدیمی که نقاشان گذشته به وجود آورده بودند استفاده کنند. دو نقاش معروف ایتالیایی یعنی اومبرتو بوچونی و جیاکومو بالا باتکنیک‌های جدیدی که ابداع کردند  پایه‌های فوتوریسم را ریختند

1. 
   یک نمونه از نقاشی‌های فوتوریسم اثر جیاکومو بالا
   نقاشان فوتوریست با متون نوشته شده در کتاب مورتی در سال ۱۹۰۹ که عباراتی همچون “ماشین های بخار شگفت انگیز”، “لوکوموتیوهای بزرگ” و “پرواز هواپیماهای بی‌موتور” برانگیخته شده و الهام گرفتند. آن‌ها درصدد بودند تا حرکت و زمان را به هر نحو ممکن وارد هنر خود کنند.

یک نمونه از از هنرمندان به نام این مکتب می‌توان به مارینتی، اومبرتو بوتچونی، کارلو کارا و لوئیجی روسولو، جینو سورینی در اوایل ۱۹۰۹ در میلان اشاره کرد و بعدها یکی از تأثیرگذارترین افراد این مکتب یعنی جاکومو بالا، که استاد مارینتی هم بود، به آن پیوست